Te „grobowce” można spotkamy w całej Korei. Jednak mało kto, potrafi odgadnąć ich zawartość. Tak się składa, że w antycznej Korei pępowina oraz łożysko były symbolami życia. Wierzono, że ich odpowiednie uhonorowanie zapewni szczęście ich właścicielowi.
Pępowina (탯줄) i łożysko (태반) były traktowane z niezwykłymi honorami, co poskutkowało powstaniem całej branży ekonomicznej. Po udanych narodzinach przeprowadzano rytuał taejang (태장). Łożysko i pępowina były myte, suszone i spalane. Prochy wkładano do specjalnych naczyń. Zwykli mieszkańcy używali glinianych, a arystokracja zdobionych i ceramicznych. Ród królewski mógł sobie pozwolić na fundowanie specjalnych „grobowców” (태실) dla pępowin. Wierzono, że od tego będzie zależeć los państwa! Specjalne sarkofagi na naczynia z prochami pępowin i łożysk znajdziemy w królewskich pałach np. w Changdeokgung w Seulu i Gyeonggijeon w Jeonju. Według feng shui (풍수) miejsce miało nie mniejsze znaczenie, co sposób przeprowadzenia rytuału. Udało nam się z Agatą odwiedzić to najciekawsze.
Znajduje się ono pośrodku niczego w prowincji Północny Gyeongsang, kilkanaście kilometrów od miasteczka Seongju. Ufundowane zostało przez Sejonga Wielkiego, koreańskiego „Kazimierza Wielkiego”, twórcę koreańskiego pisma hangul. Poświęcone jest łożyskom i pępowinom jego 19 dzieci (w tym jednego wnuka). Znaki na „Łożyska Króla Sejonga Wielkiego” (세종대왕자 태실) były widoczne już z autostrady.
Miejsce jest położone na ślicznym, sosnowym wzgórzu i prowadzi do niego kręta kamienna droga. „Grobowce” otoczone są kamiennymi tablicami i pomnikami żółwi (symbol zdrowia i pomyślności). W pobliżu znajduje się mała świątynia Seonseoksa (선석사). W pierwotnej wersji zbudowana jeszcze w VII wieku, a następnie została tu przeniesiona w wieku XIV. Bliskość buddyjskiej świątyni jest znaczące. To kolejne magiczne zapewnienie ochrony właścicielom pępowin, a także przypomnienie, że pomimo prześladowań w okresie dynastii Joseon, buddyzm dla wielu arystokratów wciąż odgrywał istotną rolę.
Na miejscu zamiast oryginalnych 19 odnajdziemy jedynie 14 kamiennych słoi (zabezpieczających ceramiczne naczynia). Syn Sejonga, król Sejo nie przepadał za piątką swoich braci i nakazał w 1455 roku zniszczenie monumentów poświęconych ich szczęściu. Od tamtej pory miejsce to nie uległo zmianie. Właściwie nie ma tu wiele do zobaczenia, choć to niezwykle piękna i spokojna okolica. Przy ulicy na drodze do pępowin znajduje się mała budka, w której lokalny sprzedawca sprzedaje lody i orzeszki ziemne.
Grobowiec pępowin, jako osobne miejsce znajduje się wyłącznie tutaj. Kiedyś było takich miejsc więcej, ale zostały przeniesione do muzeum przez japońskie władze w okresie kolonialnym (1910-45). Niektórzy mówią, że celowo, by zakłócić szczęście narodu. „Łożyska Króla Sejonga Wielkiego” to również miejsce unikalne w skali światowej. Lokalne władze mają nadzieję, że zostanie wpisane na listę Lista światowego dziedzictwa UNESCO.
Należy dodać, że dziś rytuał taejang nie jest już wykonywany. Zwyczaj zaniknął całkiem po upadku Królestwa Joseon. „Łożyska Króla Sejonga Wielkiego” to jedynak wyjątkowa i jedyna taka lokalizacja w Korei. Znak zupełnie innej epoki.
Najlepiej dostać się tu własnym transportem, ale kursuje tu też autobus z Seongju.
Lokalizacja „Łożysk Króla Sejonga Wielkiego” (세종대왕자 태실)
